Chris Thierens

DEPRESSIE BOLLEND BEEST


lk draag een etterbuil


verborgen diep in mij


Een kleine donkere etterbuil


een droppel plakkende pek


die zwelt en zwelt


een baarmoeder met drek tot barstens toe


hoe meer ik eraan denk

Daar waar geen dokter ooit gerommeld heeft


geen lucht gezucht, geen oog gezocht


mijn mes gekerfd - leeft mijn boos beest.


Een pesterige brakke puist

Verborgen diep in mij

onooglijk ergens in het slijm

Van gal en ingewand

Kwaadaardig ingeplant

een slechte cel, nooit opgemerkt, als een

condoom opbollend als een vuist.

Ik luister naar het sluipen in mijn bloed

ondraaglijk veel: zo geef ik node zelf meer leven

aan dit mijn geest en vlees veterend broed.