Chris Thierens

DEPRESSIE BOLLEND BEEST

lk draag een etterbuil

verborgen diep in mij

Een kleine donkere etterbuil

een droppel plakkende pek

die zwelt en zwelt

een baarmoeder met drek tot barstens toe

hoe meer ik eraan denk

Daar waar geen dokter ooit gerommeld heeft

geen lucht gezucht, geen oog gezocht

mijn mes gekerfd - leeft mijn boos beest.

Een pesterige brakke puist

Verborgen diep in mij

onooglijk ergens in het slijm

Van gal en ingewand

Kwaadaardig ingeplant

een slechte cel, nooit opgemerkt, als een

condoom opbollend als een vuist.

Ik luister naar het sluipen in mijn bloed

ondraaglijk veel: zo geef ik node zelf meer leven

aan dit mijn geest en vlees veterend broed.