B. Parasie
Al sinds ik ben geboren
Is het jij die m'n geluk verstoorde
Ik ben een slaaf aan je illusie
Ik kies het lied, maar jij de percussie
Als ik even mijn eigen stem hoor
Fluister jij weer leugens in mijn oor
Verloren is mijn identiteit
Fantasie verweefd met werkelijkheid
Ik smeek je de ketens te breken
Maar ben bang dat als je dat deed
Ik zou zien dat ik zelf de oorzaak ben
Voor het ongeluk waarvoor ik je verweet
Dus tot het einde van mijn dagen
Houd me in je beet
Soms zie ie jezelf
starend naar een donker pad
Je schaduw valt op de grond
Je ademt
De schaduwen van de bladeren
Dansen druppeltjesgewijs
De wind hijgt, de takken kraken
Je twijfelt
Maar het mysterie roept je
Het magische pad van fantasie
Het maakt je een slaaf
Met zijn gaves van illusie
Er is eigenlijk geen keuze om te maken
Laat je voeten de grond maar raken
En adem.
Hersendood.
lk hoor je steeds gillen in de stiltes van mijn hart
Dan laat je m'n hele lichaam rillen en maak je me
verward
Het maakt geen verschil, als ik je negeer
Dan gil je tot ik breek, tot ik me niet meer verweer
Het stemmetje in mn hoofd, die m'n ziel bezit
Een geest die niet van mij is, die mijn hersenen
overhit
Helpt iemand me uit deze nood want ik kan het
niet meer aan
Je maakt me hersendood, het is met me gedaan.